Het is een gure avond in het najaar van 1988. Er staat een onstuimige wind en het regent pijpenstelen. In de beslotenheid van de snackbar aan de Raadstede – dat later bij de renovatie van Cityplaza zal verdwijnen – zit aan een formica tafeltje een groepje jongemannen met voor zich een patatje en een frikadel. Het zijn medewerkers van het Amerikaanse technologiebedrijf NCR dat gevestigd is aan de Zadelstede. Ze nemen even pauze tijdens het overwerk en praten over hun gezamenlijke passie: computertechniek.
Het zijn de begindagen van de computer. Internet is er alleen nog in rudimentaire vorm, maar de jongemannen in het cafetaria maken er al wel veel gebruik van, vooral voor mailverkeer. Hun computers en laptops moesten ze telkens met kabeltjes aan elkaar verbinden.
Huistelefoons
‘Dat vonden we maar een hoop gedoe. Kon dat niet beter? Je had indertijd al wel draadloze huistelefoons. Zoiets wilden we ook voor computers. We waren allemaal best nerdy en altijd bezig met de vraag hoe we konden bijdragen aan een betere toekomst. Zo is, al filosoferend, op die avond, het idee ontstaan om computerverbindingen draadloos te maken,’ zegt Maarssenaar Cees Links (62). ‘Zonder overigens te beseffen waaraan we begonnen, want we hadden geen idee hoeveel moeite het ons zou gaan kosten.’
Cees Links staat internationaal te boek als de bedenker en ontwikkelaar van het draadloze internet, dat aanvankelijk WaveLAN wordt gedoopt. Pas jaren later doet de merknaam wifi zijn intrede. Wifi staat voor wireless fidelity, naar analogie van de voor geluidsapparatuur gebruikte standaard hifi. Tegenwoordig is wifi wereldwijd de op drie na bekendste merknaam ter wereld.
Dat vonden we maar een hoop gedoe. Kon dat niet beter?
De naam wifi is bedacht door Links toenmalige collega en nu echtgenote Angela Champness. ‘Wifi is dus echt een familieding. Als we het wifi-logo ergens tegenkomen, bijvoorbeeld in de trein, lachen we altijd even naar elkaar. Niemand kent de geschiedenis ervan, wij wel.’
Standaard
Het duurt een aantal jaar om draadloos internet te ontwikkelen en op de markt te brengen. Vooral het afspreken van een internationale standaard voor het wifi-protocol is een mijl op zeven. Dat het uiteindelijk toch is gelukt, vindt Links nog steeds een prestatie van formaat. ‘Bovendien moesten we de frequentieband van wifi, 2,4 gigahertz, internationaal harmoniseren. De standaarden zijn in de loop der jaren aangepast, maar die 2,4 gigahertz is onverslaanbaar. Wifi is nog steeds springlevend.’
In 1991 brengen Links en zijn medewerkers wifi op de markt. Maar de interesse is aanvankelijk gering. Pas in 1998 volgt de doorbraak, nadat Links zijn vinding heeft gepresenteerd aan Apple-oprichter Steve Jobs op diens kantoor in het Californische plaatsje Cupertino. Jobs is onder de indruk en laat wifi inbouwen in zijn iBook-laptops. Daarna is er geen houden meer aan. Binnen enkele jaren wordt wifi – begonnen als een idee op een herfstavond in Nieuwegein – het wereldwijde, niet meer weg te denken fenomeen dat het nu is.
Op 29 oktober 2019 vond in Nieuwegein een internationaal wifi-symposium plaats van het IEEE802.11-standaardisatiecomitee van het Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE). Tijdens dat symposium werd onder andere in het bijzijn van de voorzitter van het comité, Dorothy Stanley, in het stadshuis van Nieuwegein een bronzen plaquette opgehangen, die herinnert aan de Nieuwegeinse wortels van wifi. Stanley kent Nieuwegein, zegt Links. 'Ze woont tegenwoordig in San Francisco, maar heeft indertijd met mij gewerkt aan wifi in ons kantoor aan de Zadelstede.’ Het is pas de derde keer dat een IEEE-plaquette in Nederland wordt uitreikt. Eerder gebeurde dat voor supergeleiding, daarna voor de CD-ROM en nu dus voor wifi.
